Poczułam, jak rumieńce powoli przybierały mocno czerwony kolor, wyrażając zakłopotanie, a jednocześnie... coś w rodzaju zadowolenia. Słysząc ostatnie zdanie wilka- uśmiechnęłam się leciutko. Czyli to mu chodziło po głowie...
- Nie przekonasz się, do puki nie spróbujesz.- wyszeptałam
Miałam coś jeszcze dodać, jednak wolałam zostawić to dla siebie samej. Bo po co psuć całą sytuację? Uśmiech powiększał się z każdą upływającą chwilą. Eis zdawał się być zamyślony.
- To jak? Skorzystasz z okazji? Bo więcej jej mieć nie będziesz.- rzuciłam jakby od niechcenia
- Może... może...- odpowiedział powoli
- Hm... To na zachętę.- szepnęłam
Delikatnie i bardzo krótko pocałowałam basiora. Potem zwiększyłam dystans między nami o kilka centymetrów.
<Eeis? Ja zawsze się spóźniam z opo>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz